WE ZIJN WEER THUIS!

Rozig, bruin en suf van het peddelen zijn we gisteren na een snelle douche in een Zen-achtige omgeving beland in het zwarte hart van Brufut, opgezet door een blonde Engelse dame en haar zoon (www.hibiscushousegambia.com). Het was een verrukkelijk afscheidsetentje met de hele bups! Het was weer ver na twaalven toen we ons kussen raakten. Zeven uur op, blikje leegruimen, met moeite... Zakken vol kleding krijgen een nieuwe eigenaar, koelbox gaat nieuw leven leiden op de lokale rivierboot. Ons bakje wordt komend weekend geveild, hopelijk tegen een vet bedrag. Het is snikheet en we wachten nu op Bax en Ylonga (ze is speciaal gekomen, SUPER), we gaan naar Tabokoto, ons goede doel bezoeken! We zijn benieuwd naar die blije kindertoetjes en de plek die we met jullie aller hulp gaan verder ontwikkelen. Straks volgt het verslag! Daarna gaan we meer spullen uitdelen en tussendoor nog een visje happen, lekker!

Een van de zwaarste dagen van de Challange, een boottochtje. Af en toe zwemmen, bier en wijn in overvloed evenals verrukkelijke gerechtjes geserveerd in kleine bootjes. Ligstoelen, kussens, relaxed Afrikaans deuntje... het is onwerkelijk genieten hier! Gisteren een latertje, een deel in een louche kroeg waar Ila de mannen heeft beschermt tegen grijpgrage Gambiaanse dames, Sander en Chantal genoten van cadeautje van Wilma & Franc in luxe suite in N'gala.

Gewekt door een vogelconcert, mooier kan haast niet! nu bij N'gala Lodge, een waanzinnig uitzicht op zee ( goed afscheidscadeautje die verrekijker, Mir). We bezoeken Wilma op haar werkplek, ze runt een kleine luxe lodge. Rust en relaxen staat centraal. Vanmiddag massage, LEKKER, dan plonsen, dan eten met de hele bups. Jongens zijn crossen met motoren op het strand, eenieder straalt en geniet op geheel eigen wijze. Wilma en Franc... KUSKUSKUSKUSKUSKUS!!

Gambia... een hartverwarmend welkom bij Wilma en Franc Schalken, wat een gastvrijheid en warmte! We hebben een paleisje in een oase van rust, groen en vogelgeluiden. Ligbadje, eigen terrasje, giga bed, we zijn weer sprakeloos! Zelfs onze teammaatjes zijn ook allen welkom, ongeloofelijk gastvrij! We genieten nu van het zonnetje, Hollandse koffie en luisteren naar verhalen over leven in Gambia. We hadden ons geen betere eindbestemming kunnen wensen! XXX

MISSION COMPLETED!
We zijn in Banjul. We wachten op Wilma bij de haven. Zij begeleid ons naar hun residence. Onze thuishaven voor onze laatste challengedagen. Wat een nacht. Eten en drinken delend op een stinkend en pikkedonker terrein. Meer ook dat hebben we met de nodige humor doorstaan. Het weekend blijkt feest te zijn ivm inauguratie van de president. Wordt weer een uitdaging om alle spullen op de juiste plek te krijgen.

Onze challenge duurt voort. Vanaf 16.00 uur wachten we op plaats op de ferry. Helaas is de laatste juist vertrokken. De helft van de challengers achterlatend, ons incluis. Het venijn zit echt in de staart. Gelukkig staan we binnen de poort enigzins beschermt tegen giga aantal opdringerige bedelaars. Vrijdagochtend 7 uur mag onze groep als eerste de ferry op. Wilma en Franc; wijn, zuurkool en schoon bedje is ons vandaag nog niet gegund.

Da's toch mooi, racen over zandpaden, kuilen in de weg ontwijken, gas geven, schots en scheef anderen joelend inhalen. We vechten nog net niet wie mag rijden, zo'n lol hebben we. Mannelijke trekjes?! Sommigen hebben er blikschade aan over gehouden. Dorp Firdaossi passeren we nu, bijna bij Barra waar we een boottochtje gaan maken naar The Gambia, onze laatste reisbestemming, snif!

We zijn vanmorgen vertrokken vanuit Lac Rose. Chantal heeft blijkbaar iets verkeerd gegeten of gedronken. Dat is er inmiddels uit. In kolonne rijden we naar de grens waar we de ferry nemen naar Banjul. Volgens Wilma, onze gastvrouw, een rit van 6 uur. Het is snikheet en het verkeer traag met dampende uitlaatgassen. We zijn benieuwd hoe de overtocht zal zijn. Later een verslag hiervan.

Lac Rose valt tegen, we mogen niet zonder gids met auto's van het terrein af, risico vette boete en inbeslag nemen van de auto. Ila tart het lot samen met Peet en crosst met 4x4 weer op het strand, moters gaan ook mee spelen! Chantal download ondertussen honderden foto's en video-opnames. A lazy Lac day met af en toe een zonnetje. Hoogtepunt vandaag: een warme douche, ontbijt rookworst met stokbrood. 's Avonds koelt het erg af, max 15 gr, brr!

Toch op pad, twee vage taxi's, storten nog net niet in, en dito bestuurders. We moeten gewoon even een kijkje in Dakar gaan nemen. Route: wegen vol kuilen, hobbels, overstekende geiten en kinderen die roepen: Donnez-moi un cadeau, gestrande auto's, overal chaos, marktjes en afvalbergen buiten 'centrum'. Met Michel, Sander, Bertus, Cees, Louis gaan we Dakar verkennen en wat souvenirs inslaan. Autoradio wil men al ruilen voor een grote djembee.

Na wat verkeerde afslagen, autopech (neeh, wij niet... wij hebben inmiddels de naam vast te zitten op de camping.. tja, daar kunnen we geen vaart maken). Maar goed, we rijden nu langs Lac Rose (eerder paars vinden we). Dat komt door de veelheid aan mineralen schrijft de Lonely Planet. Lac Rose is het officiële eindpunt van Le Dakar, dat hebben wij ook bereikt vandaag!! Nu eerst een drankje, plonsje schijnt ook te kunnen... YES!

In kolonne weer en route. Net getankt bij primitieve pomp, diesel werd met de hand opgepompt. Het is een zonnige dag, licht bewolkt (ook in Chantals hoofd, wijntjes waren lekker gisteren). We rijden nu met een gids, verplicht in Senegal. Dakar, nog 250 km! Wat is reizen toch een genot, het brengt zoveel. Zwaaiende kinderen, vrouwen in kleurige doeken, échte barrels en ezel-en-wagen. Net eerste apen in de boom zien slingeren.

Fijne dag allen, tot later!

Met de meeste teams samen genoten van een door de camping  geregelde BBQ met live muziek van een percussiegroep. Daarna nog geswingd en vreselijk moeten lachen om de soepele dansbewegingen van met name Michel. Nu lekker slapen en morgen weer vroeg op. Oh ja Carolijn, de toilet is nog niet gebruikt. De woestijn doet rare dingen met de mens.

Een moment in de auto voor de Chicks: nagels vijlen, wijntje en katjang pedis te knabbelen. Mannen zitten biertjes weg te tikken na een relaxte dag zonder auto te rijden. Motor alleen gestart om accu's op te laden. Gestrande auto weer gefixt, geweldig hoe dat steeds toch weer lukt! Nog 1 week te gaan, morgen vroeg op pad naar Dakar, Lac Rose. We zijn er weer klaar voor, ook onze accu's zijn weer opgeladen! X

We hebben heerlijk gegeten in voor Senegal chique restaurant. Drank en eten afgekocht  voor 14 euros. Drank is 2x prijs in NL. Eten dus goedkoop. Senegal is een verademing tov Mauretanie. Kleurrijk, mooi en soms westers geklede vrouwen. Met de taxi terug naar de camping. Michel 1424 is ziek geworden van de taxi. Uitlaatgassen bleken in de taxi te komen. Op de camping horen we dat we maandag nog hier blijven omdat 3 auto's van de groep die vandaag aan is gekomen net over de grens staan. Eén auto is gehele wiel + ophanging kwijtgeraakt. Twee auto's bleven voor ondersteuning. Dinsdag gaan we naar Dakar. Maandag maar weer een dagje winkelen bah... Maar niet heus. Het is nu 02.00 uur en nu echt bedtijd

Aan de borrel, lekker trommelen op net gespannen djembees. Maskers en mahonie/ebbonybeeldjes ingeslagen op de markt, eindelijk kunnen we wat winkelen. We zijn op pad met 1421, 1424 en de Nyny-mannen. Michel op en top in z'n element in kleurrijke jurk, praatjes voor 10! Uitgelaten slenteren we door de straatjes van St. Louis, de tijd heeft hier stilgestaan en Franse invloeden zijn overal aanwezig, zelfs verse baquettes 's ochtends.

Bij daglicht blijkt de Zebrabar een paradijs te zijn! Wat een verademing na zoveel dagen zandhappen en knarsetandend eten. Net een boottochtje gemaakt met een Afrikaanse trommelaar aan boord. Gelukkig zorgde dat voor wat afleiding want we maakten veel water. Net een tegenvaller, team 1424 Sander bestolen! 'Gelukkig' geen paspoort en passen direct geblokkeerd. Klote, maar ja, het kon ook geen gewone rustdag worden. Nu lezen we superberichten, zo GAAF!

Met het geluid en uitzicht op zee ontwaken we in ons blikkie. Henk, wat een zalig bedje heb je voor ons gemaakt. Ila besluit zich 'associaal' te gedragen en wil nog 2 dagen in de zandbak blijven. Hierna dus aparte verslagen van de afzonderlijke belevenissen van de Chicks.

Verslag Ila:
Na snel en emotioneel afscheid van Chantal vertrek ik met dezelfde groep als Peet verder de zandbak in. De groep bestaat uit: 1402, 1419, 1421, 1431, 1432 en 1447. Het was een zwaar parcours voor mij en voor ons blikkie. Giga zandbulten, pollen kamelengras en erg mul zand afgewisseld door rotsplaten met een profiel van een wasbord. Peet had de beste 4wd en heft minstens 30x de sleepkabels uit moeten gooien. Mij heeft hij 3x gered. Wederom aankomst in het donker op een 'camping'. Wat heet, een paar palen met een net eromheen. Geen water, toilet of douche. Voor het eerst op een primitieve wijze een avondmaal gemaakt voor Peet en mijzelf met dank aan Hutten. Jaja, hoe is het mogelijk dat ik onder deze omstandigheden iedere minuut van de dag geniet. Casper 1419 blijkt een profkok te zijn. Hij heeft een vis gekocht en een heerlijk maal bereid. Mama, ik dus, krijg een bordje om te proeven. Goddelijk. Daarna heerlijk moe maar voldaan slapen in ons blikje. Dank Chantal dat ik ons blikkie in de hectiek mee mocht nemen.

Verslag van Chantal:
Het 'beetje laten lopen' van Ila af en toe blijkt nu een autodagje voor haarzelf te zijn. OK, part of our challenge en onze wegen scheiden zich voor 24 uur... Daf moet snel asfalt zien, spannend want 1x vast is een rituele begrafenis ter plaatse. Patrol 1424 hangt op half elf, ook hier is het vingers kruisen... redden we het tot Nouackchott? Een knal, Patrol is vastgelopen! Gps coördinaten worden opgenomen, want Daf mag niet stoppen. In zandstorm tobben Sander en Chantal onder de Patrol. Da's wat anders dan droog in de garage uitleg krijgen! Wind jaagt zand in onze ogen en we missen 1 essentiele sleutel, SHIT! Een Duits echtpaar doemt op in ruige Toyota met, jawel, de juiste sleutel! Ze zijn erg verrast als ik onder de auto uitkruip, a woman! We verwijderen de achteras, met tywraps op het dak en tijd voor welverdiende koffie.

Vandaag reshuffle van equipes. Chantal maakt vanuit Patrol 1 mooie filmopnames van ons bakkie. Het is een zware dag voor de patrols... een brakke Daf van 4 ton eruit trekken, absurd! Ons bakkie heeft 1x hulp nodig. Na een extreem zware dag met veel pech komen we weer in het donker aan. Aan zee dit keer en nul voorzieningen. We parkeren ons blik op toplokatie, ontwaken met uitzicht op zee! Alweer de 4e dag een zandstorm. We krijgen van Nyny voor we gaan slapen hamburgers en gehakt, gemaakt en vacüum verpakt door de moeder van Jan Dirk. Frans van ADC die de groep in Dahkla heeft ontvangen heeft woord gehouden en voor onze groep een giga zak stokbrood gekocht. Mmm... Lekker met vol buikje slapen. Vanwege slechte voertuigen besluiten Nyny en Fruityking morgen de kortste route naar het asfalt te nemen. Wij besluiten sociaal te zijn en gaan met hen mee. Peet 14211 blijft nog 2 dagen in de zandbak en sluit zich aan bij een andere groep. De kadootjes van het management van Zwijsen worden gezamelijk uitgepakt en deels genuttigd. Wat apart Sinterklaas vieren aan het strand van Mauretanië.

Vanuit Dakhla rijden we door de immense zandbak sahara, strakke zandduinen en kamelengras. Maar 1 sleepje nodig, de Daftruck en Nissan Sunny van Nyny komen regelmatig vast te staan. Graven, rijplaten en sleepje. Patrols hebben het druk! Ons kamp ligt beschut in een schitterende duinkom. Door vermoeidheid wordt er alleen een kampvuur gemaakt, gedronken, pakjesavond Nyny, 3 kilo noten gegeten. We zijn met volle maan de duinen op geklommen, intens genoten van het weidse uitzicht en de stilte in de woestijn. Ila zoekt al vroeg haar blikbedje op en Chantal geniet nog van een goed gesprek bij het kampvuur. Prachtige sterren en een schim die van de zandduin afzakt blijkt Kees in slaapzak te zijn. Na tot in de kleine uurtjes gekletst te hebben en een bijzondere avond met Sander zoekt ook Chantal haar bedje op. De rest knort in de auto, bij het kampvuur of als Peet in een te kleine tent.

We zijn weer in de lucht! Stoffig, gezandstraald, verstild door de woestijn (verhalen volgen zsm op de site), nu na dagje grenshangen eindelijk in Senegal. Zebrabar nog 10 km, we hebben honger, zijn moe, laten ons niet uit het veld slaan...HALLO SENEGAL!!

Sbah Ikheer (How are you?)

Op pad en Sander vertoont fysieke uitputtingsverschijnselen na uitgraafactie gisteren. Wij zijn in topconditie, behouden wat pleisters enen afgebroken nagels. Met 7 auto's op weg naar de grens. Mannen staan steeds versteld wat er uit het Renaultje komt, compressor werkt prima. Dank aan Bert! Oliepeil etc. in orde, ramen gewassen om te filmen, brillen op en we dragen dezelfde onflateuze slobberbroeken, net een Siamese tweeling! Vandaag dus smeergeldland Mauretanie, schijnt heftig te zijn. Je euro's zijn dus ècht nodig Michiel! Morgen pakjesavond, kan Ila eindelijk de Zwijsencadeautjes uitpakken. Het kan zijn dat we geen bereik hebben de komende dagen, komt ook goed uit want dan staan we veel met de schop en rijplaten in onze hande. Hutten, koelbox is super en Gerard, de elektronica faalt geen moment. Tweede accu is onmisbaar voor het laden van apparaten en koelbox!

Bessalama (goodbye 'with peace'),

de Chicks

We hebben zojuist gedoucht. Camping is smerig. Douches en toilets ook. Daarom zo lang mogelijk gewacht. Och ja alles went. Morgen de grens over naar Mauretanie. Benieuwd wat dat voor avontuur is. we hebben al voor een week eten geregeld. Overmorgen water en diesel inslaan en dan een dag of 5 niets meer te krijgen. Pfieuw. Na morgen waarschijnlijk radiostilte tot en met zondag. We zijn er klaar voor.

Rokend in bed, tuindeuren Renault staan open, wapperende gordijntjes en een onaflatende wind. Saharawind die het gewoon koud maakt terwijl je gezandstraald wordt. Vanavond oproep van Peet 1421 en Sander 1424... een tochtje in de Patrol strandde letterlijk. Met ander klompenteam rescue-graafactie in het donker, gelukkig gaf de volle maan wat licht. Die sukkels hadden de banden niet leeg laten lopen, zelfs niet toen ze vast zaten. Mannen... Zelfs wij vrouwen weten dat! Na een uur zelf graven durfden ze pas te bellen, haha! Ach, welkome afwisseling na een rustdag. Illegaal bier en sigaren gekocht, Festina Lente (Haast U Langzaam) moest op zoek naar een brandblusser, verplicht in Mauretanie. Dank APS, wij zijn voorzien! Menu vandaag: erwtensoep met worst, omelet, nootjes, pringles, stokbrood kaas. Hollandser kan haast niet!

Welterusten of goedemorgen familie, vrienden, collega's, sponsors, tot morgen! XXX

Het einde van de wereld, Dakhla, blijkt een levendig stadje. Meloen, banaantje, blikjes tonijn en zelf kappertjes! Mensen zijn enorm behulpzaam, recht uit het hart. Frans is de taal, Chantal fungeert als tolk. Vanochtend eerste noodlesoep voor ontbijtt. Bekers zijn top, sponsor Melis!

We zitten op een vieze camping maar het is wel gezellig. Vandaag hebben we een rustdag. Doen nu boodschappen. Liefs Chicks.

Dakhla gehaald (18.00 uur), zonder problemen. Wat een eindeloze vlaktes, urenlang zand. Entree Dakhla lijkt op het einde van de wereld, ligt op een landtong. Schitterende vergezichten en wederom ontvangstdiner door jongens van Nyny, mama Carla van Jan-Dirk bedankt! Morgen een rustdag, inkopen doen en mentale voorbereiding voor Mauretanie. We liggen weer lekker in ons autobedje, het waait stevig en we zijn simpelweg gelukkig. Veel liefs voor alle lezers!

He Silvia en Pauline, de pringles zijn lekker. Maken nu even een sanitaire stop. Achter een zandduin, nog nooit gedaan. Het wordt echt extreem.

We zijn ons nu pas bewust dat we door de Sahara rijden. Raar, uren rijden zonder files, kruispunten, rotondes en stoplichten. Zojuist getankt en team 1424 heeft voor de hele groep water gekookt voor koffie, thee, chocomelk en bouillon. Peet 1421 opgebeurd en we rijden weer. Heerlijke toastjes met smeerkaas gegeten in de auto. Wat is het leven in de Sahara toch mooi.

Net vertrokken uit Laayoune, met de nodige vertraging. Na twee dagen bemiddelen hebben we niet kunnen voorkomen dat team 1421 de rally niet samen volbrengt. Vanochtend vlucht geboekt via Casablanca naar Amsterdam. Gisteren om 19.30 aangekomen in Laayoune, in prima hotel met hier en daar een kakkerlak. Lekker vis gegeten in wazig restaurant, geen drup alcohol te krijgen! Later in hotel flessen whisky en martinti (ingeslagen in Spanje) verder geleegd. Nu links en rechts uitgestrekte zanderige vlakte met kamelengras, 596 km naar Dakhla. Lekke band voor 2 euro laten maken, kun je toch niet zelf voor tobben Fred?! Team 1424 heeft koffie verzorgd (wat een kanjers) terwijl team 1420 vertelde hoe je met konijnengeluiden het snurken kunt laten stoppen. (ooit zoiets gehoord?) Ontbijtje stokbrood met chorizo, mmm! Moedig gaan we verder!

Jaaah, pisstop is pitstop geworden, eerste lekke band in het donker voor de Chicks. Behulpzame mannen hebben klus geklaard in 5 minuten.

We passeren net de voorlopers van de Sahara, net van plaats gewisseld, Ila rijd nu. Bijrijder is drukke taak, sms-en, foto's maken, bakkie en portofoon bedienen, filmen, lezen in Lonely Planet en achterstevoren in etenskrat chauffeur goed verzorgen...poeh! Politie houdt ons aan, zijn blij met pennen en sigaretten. Eerste kamelen gespot en Ila net gered van motje in de auto. Nog geen sprinkhaan gezien, hopen dat dat  zo blijft. Korte broek is aan, 30 graden!

Een dialoog: Zin in iets lekkers? Hmm..ja, iets fris. Wat dan, ijsje, milkshake? Jaah, die chocoladeshake van McDonalds! En zo ontdekken we dat choc-shake ons beider favoriet is!

Bericht voor de mensen die in het gastenboek hebben geschreven of een email hebben gestuurd:

Omdat internetverbinding niet werk hebben we Hans gebeld en de gastenboek- en emailberichten alsnog doorgekregen. Leuk dat jullie ons volgen. Doet ons goed en helpt ons deze missie te volbrengen. Liefs en kusjes Chantal en Ila.

We staan nu in Tiznit, iets verder dan Agadir. We gaan nu rijden naar Laayoune, 700 km verstand op nul. We sturen straks een update for all! Fijne dag daar! Gr, de meiden.

Chicks opgesplitst voor paspoort-rescue actie, het begint op een challenge te lijken! Michel zielsgelukkig (ja, ja, Renault is in trek), Chantal in de rammelbak Patrol, ramen vallen er bijna uit. Nyny heeft een zalige pasta en witte wijn verzorgd, groot kampvuur gemaakt, mooie afwisselende dag! Nu 2e nacht warm in onze flanelletjes in auto pitten, gordijntjes zijn super Corrie, geen pottekijkers haha!

Kortste rijdag in km, maar voelt als langste. Waar te beginnen?! Het begon met een wiebel achterwiel van Fruityking 1424. Chantal heeft gepoogd in beste Frans uit te leggen dat de achteras vervangen moest worden bij een lokale garage. Een 1,5 uur verder en uitgebreid sloopbezoek (en gezoek tussen bergen onderdelen) zijn we niet geslaagd. Op goed geluk dan maar naar Agadir! Na 50 km buiten Marrakech telefoon... Nyny is 2 paspoorten vergeten in hotel!

Team 42 en 46 waren paspoort vergeten in hotel Marrakech. Onze groep was door problemen met team 24 50 km er vandaan. De snelste auto, ons barrel dus, met Ila en Michel van team 24 terug naar Marrakech. Chantal is met Sander van team 24 en de rest rustig doorgereden.

Weer problemen. Zitten in de gloeiende zon op terras in Marakech en hebben verkeerde kleding aan. Hopen dat de rest van de dag goed gaat. Proberen vandaag verder te komen dan roadbook aangeeft; 250 km is voor ons te weinig. Nog een cafe au lait en dan gassen!

Een uitgebreide douche na een lange rijdag, moe maar wat een indrukken allemaal. Route naar Marrakech perfect gegaan, challenge vandaag was hotel boeken voor uiteindelijk 7 teams en daarna in hectisch verkeer nog vinden ook. Met handen gegeten (Ila ook) op plein Djemma el Fna, nr 14 (dank voor de tip Jac) à 3 euro. Zalig! Zonnig overdag, 's avonds koud (Rob, de jasjes zijn een GROOT succes). Welterusten (of goedemorgen), twee blije chicks.

Geariveerd in Marrakech. Wat een hectiek om bij het hotel te komen. Net gedoucht en gaan zo met de groep naar de Medina wat eten. Morgen naar Agadir en dan een rustdag.

Waanzinnig mooie route door Midden Atlasgebergte, overal vriendelijk zwaaiende mensen (blatende ezels, schapen, gestripte kippen aan haak en eerste aap gespot). Kleurrijke dorpen, wisselende natuur, erg groen. Voor ons rokende patrol 1424 en niet alleen van de dikke sigaren. Kane blèrt uit de radio, peuk in ons hoofd, rode petjes strak op ons bolleke... yeah, this is our mission! Nog 173 km tot Marrakesh. Gem. snelheid 70, easy going in Africa! XXX

En nu onze trubbels: Ila heeft het dikste matras maar ja... dop wel dichtdraaien dan; w.c.-potten zijn mooi verzonken in de vloer, hurken dan maar; sleutels tijdelijk kwijt; general error 619, verbinding niet gelukt in Fez, sms/bellen enige middel; politie is je beste vriend hier, zonder smeergeld!, rest probeert je op te lichten. We onderhandelen stug en houden onze poot stijf, lukt aardig; tas Chantal blijkt onhandig groot in gebruik; tja...

Op weg naar Marrakech met 5 auto's. gewekt door sirene team Feshfesh. 7 uur na eerste nacht in barrelscheepsbedje, in flanellen pyama :-)) SUPER geslapen en meniggeen benijd ons. Fruityking heeft voor eieren en koffie gezorgd, lekker! Auto in orde (lang leve Probaat), anderen lekkageproblemen, rokende uitlaten, differentieeltrubbeles, maar... stemming is top!

Escorte ging verkeer regelen op kruispunt. Iedereen vol gas er voorbij. Escort heeft het opgegeven, heeft nu een motoragent gestuurd. Geeft in ieder geval iets meer gas!

Voor het oponthoud door bezoek koning hebben we nu politie escorte naar Fez. Alle challengers via Fez rijden in colonne. Mooi gezicht!

Koning is op bezoek in Chefzouan. Weg afgesloten. Onder politie-escorte naar luxe hotel en gratis eten en drank voor overlast. Niet te geloven!

Discussie over bakkies, hilariteit over of het nu een kameel of een dromedaris was die we net passeerden!

Grens Marokko gepasseerd, douane was vriendelijk. Chaos, Mercedes-taxis's, zwaar bepakte mensen passeren te voet de grens. Het begint nu écht! Sfeer in de groep is geweldig, we voelen ons thuis ondanks dat we ver weg zijn.

We zitten op de boot, Marokko in zicht! Teams gevormd voor de tocht naar Fez, we zijn er klaar voor!

Jaaah...we gaan naar Marokko! Toch goed geslapen nadat Ila ons blikkie aardig gelanceerd heeft over zo'n k..drempel.

We zijn geariveerd bij het hotel in Sotogrande. Helft van de groepen ook. Veel gesleutel, wij niet.

Marie Jose de koffie en magdalenas zijn ons welgevallen. Willem jouw empanadas gaan we zo arresteren. xxxjes de Chicks

Staan in de file met kane keihard uit boxen met dank aan Probaat. Spanjolen kijken. Het wordt tijd voor korte mouwtjes. Korte file, rijden weer

Al tuuterend stuiterden we gisteren de heuvel op bij Willem en Marie-José en kinderen, mooi op tijd en voor het donker. Zoals dat gaat in Spanje was na het knuffelen en knuffelen de tafel zo gedekt met zalige lomo ibérico, kaasjes, olijfjes, thee, wijn... Wat een warm onthaal en fijne tussenstop.

Op het menu stond canard (die van zijn bot afviel), patattas asados en salade mixte, echt smullen. Vervolgens werden we lichamelijk in topshape gebracht door een geweldige massage van Marie-José en om 22.30 uur zijn we als een blok in slaap gevallen...

En om 09.00 (is niet 09.15 uur Chantal...) vertrekken we naar het Zuiden, Sotogrande, onze eindbestemming voor vandaag. Effe oliepeilen en Petra (hoezo Petra Fred?) brengt ons weer verder.

Goedemorgen allemaal!

Om en om hebben we doorgestuurd vannacht, het was erg rustig op de weg en wij toch nog redelijk fit. We zijn inmiddels al ruim voorbij Barcelona en hopen rond 17.00 uur in Alicante te zijn bij Willem en Marie-Jose. Tot nu toe verloopt alles heel voorspoedig, geen pech voor ons gelukkig. Net ergens een boccadillo met tonijn op met een dikke cappuccino...mmm. Nu kan het nog....straks wordt het echt afzien. Met team Nyny, 4 jongens met motoren en een vrachtwagen (da's pas afzien, ze hebben kou geleden), hebben we vannacht gesms't en ook team FeshFesh (de ambulanceboys) zijn doorgereden. Niet samen gereden, maar toch contact gehouden via sms. Tot zover het laatste chicksnieuws :-))

Gepakt en gezakt komen we opgetogen aan in Amsterdam. Blije gezichen en mooi opgetuigde auto's, een stampvolle hal met allemaal enthousiastelingen klaar voor de tocht naar West-Afrika. Tot onze verrassing hebben vrienden, collega's, onze lieve families de tocht naar Amsterdam gemaakt om ons uit te zwaaien en een hart onder de riem te steken. En oorverdovend kabaal van allerlei toeters en joelende mensen, flitsende camera's...het is een geweldig tafereel om te aanschouwen! Met kaartjes, knuffels, na veel kussen en dikke pakkerds is het moment dan daar...het is 25 november en iets na 11.00 uur vertrekken we in een lange rij Challengers naar Hazeldonk. Ook daar wachtte ons een warm onthaal, nog meer familie, de halve band ISIS (ook zonder instrumenten maken ze kabaal), vrienden... We zijn geroerd door jullie support, WE HOUDEN VAN JULLIE!! Ook willen we iedereen bedanken die ons gesms't, gebeld en gemaild heeft. Nu nog onze missie volbrengen!

Met een gemiddelde snelheid van bijna 90 km per uur hebben we inmiddels Parijs bereikt! We staan vast op ring met heel, veel anderen...en de tank is bijna leeg... Ook de winkels zijn inmiddels gesloten, zucht. Misschien hebben we morgen meer geluk in Barcelona haha.

Met een verse appeltaart van Wies (buurvrouw Ila), zoenen en knuffels van buurtbewoners van de Lieven de Keijstraat en Paulientje zijn we vanochtend stipt om 08.15 uur vertrokken. Ila's eerste tegenvaller, want haar planning was een kwartiertje eerder (en terwijl ik dit typ, rijdt Ila bijna een fietser omver omdat we echt diesel nodig hebben), maar pomp is in zicht! Fietsers in hartje Parijs, vast een Nederlander.)

Maar goed, eenmaal in de auto werd Chantal's geduld weer op de proef gesteld. Na tot diep in de nacht met Mark (van Mark's Computers) te hebben geklooid aan de laptop, zat ze vanochtend weer met de helpdesk van KPN aan de lijn om die verrr....verbinding aan de praat te krijgen. Hadden we eerst een verkeerde sim-kaart, bleek de volgende sim kaduuk te zijn, die pa Grassere in de haast nog in Eindhoven heeft gehaald terwijl wij de laatste sleutelles bij Probaat hadden. 'Gaat u maar even naar een businesscenter KPN, neem bewijs KvK mee....NEEEE...wij moeten naar Afrika. Aangekomen in Amsterdam bereikte Chantal het stresskookpunt... Reddende engel Hardy Bruins (Atos Original...dat zeker!) is naar de dichtbijzijnde Primafoon gespurt en jawel...na een klein uurtje heeft hij ons uit de vertrekkende colonne geplukt om ons de nieuwe duo simcard te overhandigen! Hoezo op de valreep, da's nog eens plannen!!!! Mark, Rolf en Hennie (KPN), paps Grassere....heel erg bedankt! Dankzij jullie kunnen we ons 'Nieuws'  up to date houden.

Eindelijk we zijn vertrokken na een korte nacht. Umts/ gprs is toch lastiger dan ik dacht. Hoe dan ook na een heerlijk ontbijt van Hans, we gaan nu eindelijk op weg! Iedereeen heel erg bedankt voor jullie support de laatste dagen, sms-jes en mailtjes, jullie gaan zeker nog van ons horen.

Vandaag kregen we van de AmsterdamDakarChallenge het volgende bericht: "Er ontstaan sterk aanzwellende zwermen sprinkhanen in de groene vegetatie rond het gebied Nouakchott. De verwachting is dat eind oktober de plaag echt van start gaat als de meeste eitjes uitkomen. De plaag zal zich naar verwachting verspreiden over Mauritanie, Mali, Senegal, Gambia en Marokko. Volgens de experts is er weinig tot niets aan te doen en adviseert de Verenigde Naties de sprinkhanen op de barbecue te gooien. De plaag kan twee maanden over het gebied trekken." Hoezo wordt het ons moeilijk gemaakt.

De posters en flyers voor het Benefietswingfeest zijn vandaag klaar! Dank aan Vermeijs Kartonnage voor het gratis ter beschikking stellen daarvan en ook Mark bedankt voor het afhalen. Vandaag is Ila met Silvia en Pauline op pad gegaan om de posters op te hangen in kroegen in de binnenstad van Tilburg. Spontaan kochten bezoekers entreekaarten. Hopelijk doorstaat Silvia de alcohol goed!

Probaat heeft vandaag ons barrel flink onder handen genomen. De kop ligt eraf. Dit was zo'n specialistisch werk dat wij er niet bij mochten zijn. Hoezo een vertrouwen in onze deskundigheid........

Wat een activiteiten komen er los. Indra van der Waarden heeft een inzamelingsactie gehouden bij de buurtbewoners van Ila. Zij sponsoren enkele trajecten! Super Indra en buurtbewoners: dank jullie allen!!! We houden jullie op de hoogte als we de trajecten hebben gereden.

Wij hebben onze uitdaging, maar Silvia van Dalen en Pauline Horvers zijn hun eigen uitdaging aangegaan, en wat voor een. Deze twee dames hebben het gefixt om een heus benefietswingfeest te organiseren. Hun programmering zat zo goed in elkaar, dat ze alle medewerking hebben gekregen van Popcentrum 013 en zelfs de grote zaal "The Choice" ter beschikking gekregen. De opbrengst van het feest komt geheel toe aan ons goede doel "Stichting Nice to be nice". Lees hierover alles onder het kopje "Benefietconcert" op deze site. Wij hopen uiteraard op een grote opkomst, zodat deze twee dames beloont worden voor hun gigantische inzet. Wat een superwijven zijn dit toch!!

De in de haast vergeten handschoentjes hadden een oorzaak, ook het te laat komen op onze les gisteren. Julia (ofwel Sjuul), de knappe dochter van Ila en Hans, is vandaag 11 geworden. De reden van onze vertraging op dinsdag staat nu te pronken in de huiskamer, een heuse trike-trap-step-schaats-fiets voor een kleine jongedame! Proficiat meisje

Tja, van schoentjes gaan de ogen van Ila en Chantal meestal glimmen (kasten vol!)…toch ook van de schoentjes die we op deze avond ‘gepast’ hebben. Met ingenieus gereedschap verwijderen we de versleten schoentjes, uiteraard na instructie van Jos. Uit de gesponsorde doos met onderdelen van APS halen we flitsend nieuwe schoentjes en na wat gepiel zitten de jongens op hun plek. Onder toeziend oog van Gert-Jan (journalist TL Het Nieuwsblad) sleutelen we verder in onze slank afkledende overalls. De hulpveren maken dat we ons barrel straks ook aardig kunnen beladen zonder dat de achterkant achter ons aan sleept. Met luchtdruk gereedschap schroeven en draaien we de wielen er vlot af (prachtig zo’n apparatuur). Chantal presteert het om een T…bout af te breken (oeps…sorry!) en Ila doorstaat de vuurproef omdat ze in alle haast haar sleutelhandschoentjes vergeten is… Gevolg: smeerchicks! Voldaan besluiten we de avond met een wijntje, samen met Jos hebben we in krap 2 uur tijd ons barrel voorzien van weer de nodige veranderingen.

In alle vroegte op pad: de ultieme testdag, voor het barrel en de chicks. Om stipt 11.07 rijdt de Thalys station Rotterdam binnen, waar Chantal al wacht op haar maatje. Vol enthousiasme hobbelen de meiden door het centrum van Rotterdam, op weg naar de Maasvlakte. Zand, bulten, heuvels, kuilen… Windmolens versieren het terrein. Het is een stralend zonnige dag en we gaan ervoor! Het eerste rondje joelen we door het zand, ons blikkie doet het geweldig (of zou het toch echt aan onze rijstijl liggen?) We ontmoeten andere teams, luisteren naar de verhalen en genieten van de voorpret. Vol verbazing zien we andere teams capriolen uithalen, auto’s worden echt tot het maximum getest! Wielen de lucht in, uitlaten afgebroken, auto’s op zijn kant of neuzen van de barrel dik in de modder gedrukt…mannen en auto’s, een grote zandbak…dat is een bijzondere combinatie…en leidt tot kleine jongetjes en beschadigde barrels! We krijgen ook nog bezoek tot onze blijdschap. Hans, Laura en Julia komen eens kijken waar hun vrouw en lieve moeder toch zo druk mee is… Al snel hobbelen de chicks met afwisselende passagiers rond op het terrein. Julia weet Chantal zo ver te brengen dat een heuveltje moet nemen, wat direct leidt tot spinnende wielen in het zand…VAST! Een sleepje van een ander team zorgt ervoor dat we al snel weer rijden. Moe maar blij rijden we weer op huis aan, smullen nog lekker op de verjaardag bij Ila’s broer John in Kaatsheuvel om vervolgens compleet uitgevloerd om 22.00 uur in bed te rollen!

De vrijdag voorafgaand aan een wederom spannend weekend…het barrel staat te pronken bij De Vries, voorzien van nieuwe kleurrijke belettering. Grote glimlachende gezichten voor het raam, een verbaasde Chantal die in de lach schiet als ze ziet wat het team De Vries nu weer bedacht heeft…twee grote gele kippen stralen op de motorkap met gereedschap, Ila en Chantal genaamd! Nootjes, wijn, wat sterke verhalen en het weekend wordt ingeluid in de werkplaats bij De Vries. Luitjes, bedankt!

Ila verkeert in Brusselse sferen en geniet van een uitje met haar Zwijsen-collega’s. Chantal denkt terug aan de tijd dat ze ook zo genoot van de Zwijsen-tripjes, dat is bij Atos Origin wel anders. Chantal hoeft zich niet te vervelen en zit wederom in Tilburg. Samen met Fred heeft ze de imperial op het barrel gemonteerd (met dank aan Renaultdealer Van der Boom) om daarna te genieten van overheerlijke slibtongetjes in huize Fred.

Een chicksavond met een wat andere inhoud…we moeten immers toch ook het nuttige met het aangename vermengen! Al kwebbelend worden de voeten die ons steeds van A naar B brengen goed verzorgd door Margot bij Ila thuis. Poezelig zacht schuiven we onze gepedicuurde pootjes in de sloffen en vinden dat we dit wel verdiend hebben

Jos en Fred hebben bemiddeld voor de chicks. Eduard, kort voor zijn 40 jarig jubileum bij APS, vertelt dat we bij hem langs kunnen komen in Tilburg. Chick Ila is als eerste aanwezig, Chick Chantal heeft zo’n haast dat ze APS compleet voorbij rijdt… In het kantoor luisteren we naar de verhalen en hoe de samenwerking tussen APS en de jongens van Probaat ooit begon. Eerlijk is eerlijk…zonder bemiddeling van de jongens hadden we achter het net gevist. Nu zijn we blij verrast met jerrycans, 27 mc bakkie, brandblusser, reservefilters en nog veel meer. Eduard, bedankt!

Zondagochtend treffen we een uitgeslapen Henk aan op de scheepswerf in Kerkdriel. Met zijn team heeft hij er voor gezorgd dat ons barrel voorzien is van een heus bed! Een prachtige constructie is het resultaat, een tweepersoons twijfelaar in bootstijl afgetimmerd. Met haken, kettingen en scheepstouwen is het bed eenvoudig opklapbaar en met een heuse scheepsontluchter gemonteerd op het dak (en voorzien van muggengaas!) wordt het nog moeilijk ons barrel straks in Afrika achter te laten…we raken er al helemaal aan gehecht!

Wat is het toch geweldig te ervaren dat velen ons goede doel willen steunen. Ila schrijft in geuren en kleuren Harm aan (Eekelaar Brillen te Tilburg), die direct spontaan reageert. Natuurlijk wil hij ons graag sponsoren en doet een royale storting op de rekening. Harm, dank je wel…we zijn erg blij met je bijdrage! De eerstvolgende zonnebril komen we bij jou kopen!

Al jullie donaties komen natuurlijk ten gunste van het goede doel. Om te controleren of we inderdaad een correcte administratie voeren heeft Rob de Feber zijn diensten aangeboden. We bespreken de financiën en slepen er ondertussen nog een sponsor uit…een gulle donatie door de een van Rob’s klanten: Pack-It. Super!

Een Hollands bedje bij aankomst in Banjul…wederom een bijzondere gastvrije geste valt ons ten deel! Een collega van Ila’s werk (en bijna ook Dakar-rijder) heeft een tante in Gambia. Zonder aarzeling hebben Wilma en Franc ons aangeboden bij hen te komen overnachten na onze barre tocht. Er wacht ons een mooie slaapplaats op unieke lokatie en ondertussen gaan zij vast op zoek naar adressen voor al onze spullen die we achter gaan laten. Gezamenlijk gaan we straks een ritje maken en velen blij maken met tent, campingspullen en nog veel meer! Nganda Def…ofwel: hartelijk welkom.

De avond vooraf, wederom een chicks-avond bij Fred. Hij mag graag vrouwen over de vloer krijgen en dit keer zijn we maar liefst met z’n vieren! Sylvia en Pauline hebben als gevolg van onze missie ook een uitdaging opgepakt: het organiseren van een GROOTS benefiet/swingfeest. We maken hele lijsten met locaties en brainstormen urenlang over hoe en op welke wijze dit project aan te pakken. Uitnodigingen, bands, posters, flyers…visioenen van honderden mensen. Rosé is weer een vast onderdeel van ons menu, naast een lekker hapje dat bij de buiten-openhaard door Fred geserveerd wordt.

Hans van Welbergen, actief Stam-lid (Chantal is ex-Stammer) en eigenaar van drukkerij Habe in Tilburg, wordt benaderd. Hij antwoordt direct per mail: ‘Natuurlijk maak ik jullie visitekaartjes’. Bellen, mailen en een afspraak is snel gemaakt. Voorzien van de allernieuwste apparatuur heeft hij in no-time voor de chicks visitekaartjes gedrukt. Fantastisch toch!

De chicks hebben opnieuw een date en dit maal met de heren directie van ICS. Als jongens zo enthousiast (worden mannen ooit volwassen?) willen ze eerst ons barrel bewonderen, dan gaan we een hapje eten en als toetje…horen we wat zij gaan bijdragen!

Collega Mathe van Chantal pakt de telefoon nadat hij het verhaal heeft gehoord, zijn nichtje werkt bij NRC Next. Als snel krijgen we een reactie en we maken een date voor 28 oktober, de kickoff party voor alle deelnemers.

Ila’s familie denkt actief mee, super. Emy, de zus van Ila, krijgt voor elkaar dat het St. Medisch Centrum Jan van Goyen ons gaan sponsoren met benodigde medicijnen en goed gevulde ehbo-kist. Een nieuw wensenlijstje wordt door ons ingediend, en ook hier weer geldt: alles wat we niet nodig hebben (hopelijk helemaal niets) laten we achter in Gambia.

Vroeg uit de veren, een actieve dag vandaag voor de chicks. Ila rijdt vanuit Tilburg met ons barrel, Chantal rijdt vanuit Eindhoven in een wat nieuwer barrel. Een pitstop bij Oog en Al om samen verder te rijden, waar Chantal zelfs op de parkeerplaats nog een sponsor probeert te vinden. Jammer genoeg hebben we niets aan de laserapparatuur voor schoonheidssalons die hij bij zich heeft. De gesignaleerde ambulance bij de pitstop blijkt later ook een team te zijn: Feshfesh. We scheuren verder, op weg naar de barreldag georganiseerd door de Amsterdam Dakar Challenge. Kennismaken met andere teams, prikken en pillen halen, visum en retourticket regelen, rally-outfit in ontvangst te nemen, bijkletsen met Jan en Ylonga van de Stichting Nice to be Nice, barrel voorzien van Dakar stickers, briefing krijgen én….geïnterviewd worden door RTL 4 in het land. Natuurlijk liep de cameraploeg van RTL 4 Ila niet voorbij en al snel was ze lekker aan het babbelen. Chantal was al gevlogen, op weg naar het niet te missen verrassingsfeest voor haar moeder die 60 is geworden. Tja, sommige dingen kun je niet afzeggen! Maar goed, gelukkig voor Ila was ze niet helemaal alleen, onder toezicht van haar zus Emy en gezin heeft ze heus interview gegeven met de camera op haar snufferd. Een enerverende dag, als enig vrouwelijk team tussen al die stoere die stoere bikkels en lieve vrouwen (volgens de organisatie 18) die hun mannen begeleiden. Blijburg was een toepasselijke lokatie, blije gezichten, leuke gesprekken, kortom…een voorproefje van wat ons te wachten staat. Op naar 30 september op de Maasvlakte in Rotterdam, alwaar we onszelf èn ons barrel gaan testen op een heus zandparcours. Jullie zijn welkom!

Vrijdagochtend in alle vroegte is Chantal op weg naar de pomp, natuurlijk om de krant te halen! Voor zo ver ze zich kan herinneren heeft ze er niet eerder in gestaan, ja, bij de kleintjes ‘geslaagd’, maar da’s een tijdje terug. Ook Ila is al wakker als Chantal belt. Apetrots zijn we en schuiven de krant onder elke neus die in de buurt komt. Maartje, bedankt voor het geweldige artikel dat je zo sprankelend geschreven hebt, Marc bedankt voor de prachtige foto die je zelf vanuit onhandige positie in de sloot hebt gemaakt!

prachtige kinderboeken voor Zwijsen. Ook hij wil een bijdrage leveren aan onze missie en Chantal heeft een gesprek met Marcel in zijn stamcafé in Utrecht. In het zonnetje wordt Marcel deelgenoot gemaakt van het avontuur. Het doel is zoveel mogelijk geld op te halen, elke euro telt. Een persbericht kan daartoe een uitstekend middel zijn!

Twee fotografen, twee chicks en een blauw barrel. Na snelle ontmoeting bij de kerk in Haaren volgen we Marc, de fotograaf van het Brabants Dagblad, de weilanden in. Met kritisch oog zoekt hij een plekje om ons kleurrijk en in juiste sferen vast te leggen. Fotoshoot 2 in onze korte chicks-geschiedenis. Onze ‘eigen’ fotograaf Renate Reitler is ook van de partij en al snel klikken de camera’s. Op de kap, voor de kap, haren los, haren vast, naar voren buigen, lachen, ogen open, petje op, petje af, jaaah babes, op het dak, lachen maar, ja, mooi, hou de haren uit je gezicht dames (ja, die wind ook!), prima. Als echte modellen (ofwel makke schapen) volgen we de instructies op, toch wel wennen en nog best lastig!

Herman van De Vries Projektdesign belt Chantal op: ‘Hey chick, kom je even deze kant op?’ Het weekend begint met een borrel bij De Vries en het hele team staat Chantal buiten op te wachten. Ons barrel staat buiten te pronken en geheel tegen de verwachting heeft het team alle zeilen bijgezet om ons barrel geheel te beletteren. Wat een verrassing, alle sponsoren tot nu toe staan op de auto. Chapeau!

Het heeft zo zijn voordelen facilitaire zaken. Ila gaat als een speer en benadert Hutten, de cateraar bij Zwijsen. Hutten zegt toe een gevulde koelbox toe (zoals in caravans…geen idee hoe dat er uit ziet) èn ze gaan de uitdaging aan een voedselpakket samen te stellen voor onze 3^e week in de Sahara (en dan hebben we al aardig zand gehapt). Gelukkig maar, we hoeven geen kippen te vangen in de bushbush.

Ila’s etentje met de OR van Zwijsen duurt wat langer dan gepland, lang tafelen, een speech, en nog een speech… Ondertussen zitten Herman, Saskia en Chantal te wachten in het mooie kantoorpand van De Vries Projektdesign. Het wordt later en later. We nemen nog een koffie aangezien we allen vermoeid zijn na een lange dag. Het was na elven (’s avonds!) en iemand scheurt het terrein op met hoge snelheid…wie anders dan Chick Ila?

We zitten op ons “honk” bij Garagebedrijf Probaat voor een interview met het Brabants Dagblad (met dank aan de inspanningen van Lies Groot Bluemink). Tijdens het interview nog een telefoontje van een aspirant sponsor, Gerard Philipsen. Voor vrijdag een afspraak met hem gemaakt. Snel naar Hans, die weer heerlijk voor ons heeft gekookt. Daarna weer terug naar het honk voor onze eerste sleutelles aan onze eigen auto. Jos laat ons een band verwisselen, geeft tips over toepassen van een splitpen, repareren van slangetjes en uitlaat, controleren van diverse reservoirs. Ook legt hij uit hoe de motor werkt. Na 2 uur les is het tijd voor een fles wijn en voor Ila een fles water.

Fred denkt creatief mee en helpt ons verder. Hij legt een eerste contact met Melis Caravans. Ila belt met Bart Melis en we kunnen rekenen op royale materiaalsponsoring in de vorm van kampeerartikelen. Hij speelt zelf al een tijd met de gedachten om deze Challenge ook te rijden, maar het is er nog niet van gekomen. We spreken nog nader af voor de details.

Alles wat we meenemen op onze tocht, laten we achter. We vliegen met geringe bagage weer terug, onze rugzak gevuld met beelden van de vele mensen die we blij hebben gemaakt met de gesponsorde materialen.

De chicks worden uitgenodigd bij Fred thuis. Naast een royale sponsor ontpopt hij zich ook tot uitstekend gastheer, we worden verwend met koffie en versgebakken appeltaart (dank zij zijn dochter Eva). Opnieuw worden we verrast door het extra sponsoren van onderdelen voor onze Chicksmobiel, de lijst met nog benodigde materialen wordt steeds kleiner! Een fles rosé gaat open… We opperen het idee een kleinschalig feestje te houden, kort voor ons vertrek, voor eenieder die bijgedragen heeft aan onze missie. Garagehouder, gastheer en feestbeest komt met het idee een sponsorfeest in de garage te houden. In no time hebben we het over honderden mensen, toiletwagens, catering… Lieve help…Ila en Chantal worden er stil van…is dat kleinschalig?! Lachend van de zenuwen en opwinding besluiten we deze avond en zeggen stilletjes tegen elkaar…het moet niet gekker worden…welterusten.

Chantal heeft een tip gekregen van ervaren reiziger Raymond: bedenk een woord dat je beiden kunt gebruiken als je merkt dat je irritaties op elkaar gaat botvieren, een soort stopwoord dat je weer tot je positieven brengt. Chantal oppert het voor de hand liggende woord: fluitketel. De beeldende gebaren die Fred maakt zijn sprekend (rose doet gekke dingen met een mens), we gieren het uit en het stopwoord is geboren: fluitketel

Willem, Ila’s broer woont met zijn gezin in het heerlijke zuiden van Spanje, te weten Alicante. Hmm…niet echt op onze route. Chantal vraagt hoe lang het geleden is dat Ila haar broer heeft gezien. Fronsende wenkbrauwen en dan volgt: ongeveer 3 jaar. Chantal roept uit: Wat maken die paar honderd kilometer extra nou uit op de 7000…wij gaan over Alicante! Willem is zo lief de extra kilometers en tol voor ons te sponsoren!

Daar steekt meer achter denkt Chantal. En ja hoor, voor wie het nog niet weet, er zijn inmiddels tenten te koop die zichzelf, echt waar, in 2 seconden opzetten. Dankzij Willem en Marie-José kunnen we deze toevoegen aan onze bagage. Het ziet er uit als een grote ronde cirkel, in de lucht gooien en voila, de tent staat. Paar harinkjes slaan en knorren maar! Ila denkt: hoe moet dat nou, mijn lieve Hans die altijd heerlijk voor mij kookt (en de laatste tijd ook vaak voor Chantal)…dat wordt ècht afzien.

Ila is jarig, een echte Leeuw….en als je de horoscoopboekjes moet geloven de absolute tegenpool van de Waterman (Chantal). Nou ja, dat zijn natuurlijk van die relatietips (hoe succesvol is een relatie tussen een Leeuw en een Waterman). Ik ken stellen die het al jaren volhouden, misschien wel juist omdat ze tegenpolen zijn! Hoe dan ook, 3 weken lang gaan wij elkaars steun en toeverlaat zijn, veelal met plezier, maar hoe zal dat gaan in barre(l) tijden? We hebben jarenlang met elkaar samengewerkt en inmiddels al heel wat avondjes met elkaar doorgebracht. Toch is dat niet hetzelfde als op reis gaan…en dan ook nog 3 weken lang, 24 uur per dag, waarvan de meeste uren in een kleine Renault Express... Chantal komt met het idee vrienden, kennissen en familie uit te nodigen voor het aanleveren van do’s en don’ts voor reizen met Ila of Chantal, zodat voor ons beiden een unieke reiswijzer ontstaat. De eerste bijdragen zijn reeds geleverd tijdens een verjaardagsfeest van Ila:
Do’s en don’ts voor reizen met Chantal:

• ‘s morgens voor de koffie “Kop dicht” (Gerard)
• bij het naderen van aantrekkelijke mannen, afleidingsmanouvre uitvoeren, desnoods Chantal oogkleppen opzetten (Renate)

Do’s en don’ts voor reizen met Ila:

• Eerst douchen voordat je naast haar gaat liggen (Caroline)
• Houd Ila ver van zand en beestjes, b.v. spinnen (Caroline)
• De route zo plannen dat je langs schoen-/tassenwinkels komt! (Marielle)
• Rond 20.00 uur een kopje capuccino (Marielle)
• Laat Ila geen matras dragen. Dit is voor haar traumatisch (Lex)
• Altijd “ja” zeggen, behalve als ze ‘s nachts “Hans” in je oor fluistert (Francis)
• Ze heeft een wereldwijde boycot voor het “Kruidvat” (Leon)
• Je moet haar veel aandacht geven (Julia)
• Zorg vooral voor voldoende eten (Lies)
• Zorg dat je niet naar oud zweet ruikt (Indra)
• Karaokeset inbouwen of op tijd een liedje voor Ila zingen. Fleurt ze helemaal op (Silvia)
• Zoveel mogelijk negeren (Frank)
• Ila af en toe laten lopen! (Joep)
• Via Zuid Limburg rijden voor een frietje zuurvlees (Saskia)
• In Belgie doen ze balletje balletje met glazen (Robbert)
• Neem Dettol en Porta potti mee (anoniem)
• Batterijen en airwick (anoniem)
• Nailrepair (anoniem)
• Caravan (anoniem)

We nodigen jullie uit onze reiswijzers aan te vullen via ons gastenboek.

Rob, een oude bekende uit het facilitaire netwerk van Ila en Chantal.

Tandartsen zijn toch corrupter dan je denkt. Tandarts Michiel uit Beverwijk, ook een duikliefhebber die Chantal ontmoet heeft op een duikvakantie in Egypte, kon zich geen mooiere sponsoring bedenken. Een logo op het barrel hoeft niet van hem, het is belangrijker dat jullie heelhuids terugkomen!

De Vries Projektdesign gaat ons barrel voorzien van de sponsorlogo's.

Terwijl Ila met gezin geniet in Italiaanse sferen, puft Chantal achter haar bureau. Een interview met Frank van der Dennen leidt tot een artikel in de EIS Nieuwsbrief. Na een wervende mail aan Wilbert Kieboom komt al snel een reactie van Marianne Hewlett. Een gesprek vindt plaats met Manon van Brunschot en Marianne.Fantastisch, ook Atos Origin gaat ons sponsoren. Ze gaan ons gedurende de trip voorzien van communicatiemiddelen, zodat we iedereen gedurende onze reis op de hoogte kunnen houden.

Fred verblijdt ons met een mail: hij heeft een geweldige blauwe Renault Express in dieseluitvoering. Hans spurt zich met camera naar de garage, klik en even later kan iedereen op de website ons barrel zien.

We zijn online! Tot onze verrassing wordt er een royaal bedrag gestort door Jack Jansen, TopResults, aangespoord door onze ondernemingsgeest en moed als ook zich volledig kunnen vinden in ons goede doel.

Uitgeverij Zwijsen (onderdeel van WPG Uitgevers te Amsterdam), de werkgever van Ila en oud-werkgever van Chantal, wil graag een interview voor in het personeelsblad. Obsessie na Zessen… Fotograaf Renate Reitler wordt ingeschakeld door Zwijsen om de Chicks te fotograferen op lokatie. Da’s nog lastig, model spelen! Fred ontpopt zich tot uitstekende lichtman, een natuurtalent die Renate graag vaker mee wil nemen. Het wordt een gezellige middag, waarbij medewerkers van Probaat, klanten en voorbijgangers met plezier het tafereel aanschouwen. Chantal heeft moeite met het voldoen aan de instructies van de fotograaf (hoe kan ik nu lachen en ook nog mijn ogen openhouden?! Bijna onmogelijk!) Hoe dan ook…we zijn trots op het resultaat.

De Amsterdam Dakar Challenge meldt ons dat onze tocht begint op 25 november! Het wordt nu echt concreet en tijd dus dat we aan onze PR gaan werken. Hoe eerder, hoe beter! Onze eerste uitdaging is een website, waar Hans (nog steeds rots in de branding van Ila :-)) met liefde en plezier zijn creativiteit voor inzet. Sander van Gelderen aarzelt geen moment en zorgt voor de bouw van onze website.

Rob de Feber (Administratiekantoor), de boekhouder van Hans en Ila en tevens sponsor van de Chicks, wijst ons op deze Tilburgse Stichting. We worden ontvangen door Ylonga en Jan, de nobele oprichters van de kleinschalige Stichting Nice to be Nice. Al jaren zetten zij zich in voor onderwijs in Gambia. Ze delen hun drijfveren en laten ons foto’s zien van inmiddels gerealiseerde projecten. Ze zijn bekend met de Amsterdam Dakar Challenge en vinden het natuurlijk geweldig als wij voor hun project gaan rijden. En dat gaan we doen!

Jos en Fred, de mannen van Probaat, hebben ons uitgenodigd om onze wensen kenbaar te maken. (Wensen…we zijn zo blij dat we een sponsor hebben gevonden voor ons barrel…we durven niets meer te wensen!) We pijnigen ons hoofd (en dat van Hans, Julia en Laura) hoe we met een ludiek geschenk deze samenwerking kunnen bezegelen.

Een warm onthaal bij Probaat, Jos en Fred hebben alle aandacht voor ons en luisteren naar onze wensen en plannen. ‘Wat zoeken jullie voor auto?’ vraagt Fred. ‘Het liefst een station of busje, dan kunnen we er in slapen. En ja, ook graag een diesel, dat scheelt een stuk in de brandstofkosten.’ Jos bekijkt ons grinnikend, bijna taxerend of wij in staat zijn deze missie te volbrengen. Vol verbazing kijkt hij naar Ila’s lange nagels…en maakt ondertussen wat vijlgebaren en lacht daarbij voluit. ‘Ja, ja…lach maar, maar wij gaan deze uitdaging aan!’ is het antwoord. Af en aan wandelen klanten de garage binnen en het wordt ons duidelijk dat we bij een unieke garage terecht zijn gekomen. Gemoedelijk, ontspannen en klantvriendelijk wordt eenieder te woord gestaan. Er heerst een fijne sfeer en we voelen een ‘klik’…het is goed zo! Met een grote lach op haar gezicht overhandigt Chantal het geschenk…een zelftap bier èn een grote pot ouderwetse stroop en een aantal veren (gevonden door Julia en Laura)…! Een toelichting was niet meer nodig zei Jos… Lachend en blij zijn we naar huis gegaan.

Het moet iets stoers zijn, iets vrouwelijks en iets met zand… Woestijnkatten viel af (Ila houdt niet van katten), Queens of the Desert (te hooghartig), Zandhazen (niet vrouwelijk genoeg), Femmes du Terre (mwah)…uiteindelijk pakt Hans een woordenboek (wat een slimmerik) om wat verder te brainstormen…het wordt de Sandwitches! We zien ons al op bezemstelen, lange nagels en spitse heksenhoed…maar toch… Sandwitches wordt al gauw sandbitches vrezen we. We doen ‘marktonderzoek’ en vallen iedereen lastig. Als je Sandwitches uitspreekt denk je meteen aan een broodje…en hoezo ‘broodje’? Nee, we moeten wat anders…

Eerlijk is eerlijk…we hebben onze naam niet zelf bedacht. Bob, een vriend van vrienden van Chantal, riep direct uit: Chicks On A Mission is een goede naam voor jullie. Dat moet de sponsoren aanspreken! Nieuw ‘marktonderzoek’ volgt…ja, wij zijn de Chicks On A Mission!

Inschrijving officieel, datum nog onbekend, maar het is een feit…we moeten op zoek naar een barrel!

Uren en uren surfen op het web, op zoek naar een geschikt barrel. Te duur, twijfelachtig, al verkocht…dat moet toch anders kunnen?! Hans (Ila’s rots in de branding) springt bij en maakt een mooi ontwerp voor een wervingsbrief…en we sturen deze op goed geluk naar autobedrijf Probaat…spannend!

Een joelende Ila op de voicemail van Chantal: ‘Probaat gaat ons sponsoren! Ze zorgen voor een auto, willen deze woestijnklaar maken èn we krijgen les in ‘eerste hulp bij autopech’. Ongelooflijk!’ Een telefoongesprek tussen de twee uitgelaten meiden volgt.

In alle vroegte op weg naar Amsterdam (een rustige A2 voor de verandering)… De eerste deelnemers en hun barrels rijden de loods in met stralende gezichten. De auto’s vertellen een verhaal, het verhaal van de voorbereiding, een unieke reis met een goed doel als bestemming. We zuigen beiden gretig informatie op, bestoken de deelnemers met vragen en onze camera klikt continue. ‘Ja, ik ben er uit…WE GAAN!’ ‘Oh help, echt waar?’ roept Ila verbaasd uit. ‘Geen twijfel mogelijk, ik heb je toch gezegd…als je een ‘ja’ krijgt is het ook ècht een ‘ja’!

Dat moet gevierd worden! Opgewonden rijden we Amsterdam in en doen onze hongerige magen tegoed aan mie-soep en zalige oesters bij Nam Kee. (We houden van lekker eten :-))

Dakar here we come! Gelukkig zijn de goden ons gunstig gezind, want we vergeten totaal dat de parkeermeter al lang bijgevuld had moeten worden…geen wielklem en giebelend van de opwinding rijden we weer naar huis.

‘Ja, het klinkt allemaal geweldig, maar het is ook een hele onderneming qua voorbereiding, organisatie, tijd… Weet je wat? We gaan naar het vertrek van groep 5 kijken in Amsterdam, daarna neem ik een besluit!’

‘Ben je er al uit of je meegaat? Ik kan bijna niet wachten!!’

Een koude avond in februari, een tafel vol lekkers bij de Touch of India…de ideale avond om te dromen over warme bestemmingen met een goed glas wijn. ‘Ga maar met mij mee naar Dakar!’ zegt Ila. Chantal ligt aan Ila’s lippen terwijl ze enthousiast vertelt over de Amsterdam Dakar Challenge…toch wil ze er nog even over nadenken.